Als kleine meid wilde ik altijd al een eigen winkel en op mijn negentiende werd deze droom werkelijkheid. Ik opende op 4 oktober 1999 mijn eigen kantoorvakhandel Kantoor & Zo op het Brabantplein in Breda. Een jaar later kwam daar een PostNL Servicepunt bij met twee parttime medewerksters. Ik heb 17 jaar lang hard gewerkt en kwam al gaandeweg tot de conclusie dat mijn hart daar niet meer lag. Waar dan wel? Ik kreeg het maar niet helder en op 13 november 2016 sloeg het noodlot toe. Er was een kleine brand in mijn winkel die ervoor zorgde dat ik het roer moest omgooien. Ik heb deze kans met beide handen en pijn in mijn hart aangenomen. Ik ben gestopt met mijn winkel. Nu onderzoek ik de mogelijkheden van online ondernemen en deel mijn inzichten op deze website.
Stormram
Zondag 13 november 2016 was ik thuis toen ik gebeld werd door en goede vriend. Hij vertelde mij dat een vriendin van hem langs mijn winkel was gefietst en dat er brandweer stond. Ik was verbaasd. Enkele minuten later werd ik gebeld door mijn beveiligingsbedrijf. Ik ben toen meteen naar mijn winkel gefietst. Naarmate ik dichter bij mijn winkel kwam zag ik dat er mensen stil stonden op het parkeerterrein en naar iets aan het kijken waren. Mijn hart ging sneller kloppen. De brandweer was er inderdaad en had de omgeving om mijn winkel afgezet met rood/wit lint. Ik stond er verbaasd naar te kijken. Ik zag op de achtergrond dat de brandweer van plan was om met een stormram de achterdeur in te beuken. Ik kon nog net zeggen: "Ik heb de sleutel". Ik heb toen de deur opengedaan en de mannen gingen "agressief" naar binnen. Plafond werd op sommige plekken kapot gemaakt. Ze waren bang dat het vuur tussen het betonnen plafond en het houten plafond zou zitten. Wat niet het geval was, bleek achteraf. Ze sloegen een groot raam in, zodat de rook weg kon.
Lege winkel
De weken die volgenden zaten vol met regeldingen. Het is heel lang onduidelijk geweest wie welke schade / herstelkosten ging betalen. Dat zorgde voor spanningen, maar ik had de hoop dat het goed zou aflopen. De winkel is helemaal leeg gehaald op advies i.v.m. de roetdeeltjes en het goed kunnen schoonmaken / herstellen van het pand. Opkopers hebben alle goederen gekocht en al het inventaris werd opgeslagen. Ook stond er een grote container voor de deur waar al het beschadigde, afgeschreven, oude spullen in weggegooid werden. Sommige buurtbewoners hebben daar nog spullen uit staan vissen. Dat was een gek gezicht. Ik ben ontzettend goed geholpen met de financiële afwikkeling en het uitruimen van de winkel. Dat had ik zelf nooit gekund. Daar ben ik dan ook erg dankbaar voor.
Afscheid
Maanden later, terwijl de winkelsluiting maar een paar weken zou duren, was de kogel door de kerk. De winkel ging niet meer open. Mijn buurvrouw, van de bloemenwinkel, nam mijn huurcontract van de winkel over. De eigenaar van het pand heeft de reparaties uitgevoerd die hij moest uitvoeren, maar waar hij probeerde onderuit te komen. Daarnaast zijn er nog meer zaken gebeurt en gelukkig allemaal goedgekomen. Het ergste van deze gebeurtenis vond ik nog wel het feit dat ik geen afscheid kon nemen van mijn trouwe, lieve, vaste klanten. Uiteindelijk heb ik een afscheidsborrel gehouden op 4 november 2017. Dat was echt geweldig. Ik heb veel mooie berichten mogen ontvangen, veel mensen nog een hand kunnen geven en ik ben verwend met cadeaus. Daarna nog uiteten geweest met mijn ouders, mijn zus en mijn toen inmiddels ex-personeelslid en haar man.
Na de rollercoaster van de afwikkeling van de brand belandde ik in een zee van vrijheid. Ik gebruik mijn tijd nu voor mijn gezin, vrijwilligerswerk en om mezelf te herontdekken op het vlak van werk. Ik wil heel graag weer aan de slag, maar ben nog aan het tobben waarmee. Ga ik voor mezelf beginnen of ga ik in loondienst? De toekomst zal het uitwijzen.
Liefs, Marjolein
P.s.: Stop met denken. Start met doen. Gooi nu het roer om! Het is altijd het juiste moment.