Al enige tijd zitten we elkaar, bij ons thuis, voor de gek te houden met flauwe grappen. Door bijvoorbeeld op onverwachte plekken een nep spin of nep kakkerlak weg te leggen. Achter een deur te gaan staan of iets vreemds te zeggen.
Op een zonnige ochtend ging mijn zoon met zijn klas naar het bos om hutten te bouwen. Ze hadden allemaal werkmaterialen meegenomen. Mijn zoon had o.a. een hamer bij met daarop zijn naam geschreven. Toen ze weer naar huis gingen waren ze de hamer kwijt. Ze hadden nog gezocht, maar niet gevonden. Ze belde mij op om dit te zeggen. Ik baalde wel, maar het was niet vreselijk. Het was tenslotte maar een hamer...
Die middag vroeg ik aan mijn zoon om samen te gaan zoeken. Hij wilde dit niet waardoor ik erg boos op hem werd. Uiteindelijk ben ik alleen gaan zoeken, maar ik had de hamer niet kunnen vinden.
’s Avonds was ik nog steeds boos op mijn zoon en heb ik hem alsnog aangeboden de hamer samen te gaan zoeken. Dit wilde hij nog steeds niet. Waarna ik hem de straf gaf dat hij de rest van de avond niet op de tablet, laptop en tv mocht. Dit raakte hem zeer.
Ik had die avond een afspraak en toen ik thuis kwam zat mijn zoon achter de laptop. Dit verbaasde mij niet. Er was daar vast een goede reden voor.
Bij binnenkomst wassen wij altijd onze handen in de keuken. Dit keer ging dat niet, omdat ik iets te week had gelegd in de keuken wasbak. Hierdoor liep ik naar de badkamer om daar mijn handen te wassen. Terwijl ik mijn handen aan het wassen was merkte ik op dat mijn partner, met kleding aan, in de douchebak stond. De matte douchecabine deurtjes waren dicht en het water stond niet aan. Ook dit vond ik niet vreemd. Hij was vast iets noodzakelijks aan het doen anders zou hij daar niet staan. Ik groette hem en begon te kletsen.
Nu had mijn partner gedacht dat ik helemaal zou gaan flippen bij terugkomst, omdat ik onze zoon achter de laptop zou aantreffen. Hij had zich in de douchecabine verstopt om zodoende mijn reactie te kunnen horen bij binnenkomst. Wat bleek ...
De mannen waren alsnog (nadat ik weg was) die avond samen gaan zoeken naar de hamer, maar ook zij hadden de hamer niet gevonden, helaas. Maar doordat mijn zoon wel was gaan zoeken, mocht hij van mijn partner toch weer op de laptop.
Enkele dagen later werd er aangebeld. Het was een vriend van onze zoon. Hij was samen met zijn moeder naar het bos geweest om te laten zien waar ze bezig waren geweest met de hutten. Op de terug weg had hij iets glimmends zien liggen. Hij dacht eerst dat het een mes was, maar eenmaal dichterbij zag hij dat het een hamer was. Hij had de hamer opgepakt en zag de naam van onze zoon erop staan. Hij vermoedde dat dit de verloren hamer was. Hij nam de hamer mee en kwam hem nu terugbrengen.
Vol verbazing stond ik naar de hamer te kijken. Hoe groot is nu de kans dat een verloren hamer aan huis wordt gebracht? Ik bedankte de jongen en gaf hem €2 vindersloon. Daar was hij blij mee.
Eind goed, al goed.
Geschreven door: Marjolein Wagener